Vorige dinsdag 15 november werd Emile Verhaeren (1855-1916) herdacht op het Sint-Barbaracollege. Deze oud-leerling stierf exact honderd jaar geleden. In zijn tijd was hij een gezaghebbende stem op het Europese artistieke toneel, maar vandaag lijkt deze Franstalige Vlaming, dichter, criticus en net-niet-Nobelprijswinnaar een beetje vergeten. Precies daarom werd een avond uitgewerkt waarin zijn poëzie op zoveel mogelijk manieren tot leven werd gewekt.
We begonnen met de woorden zelf. Twee leerlingen, Andreas Huysman en Iñaki De Smet, lazen elk een gedicht voor en vertelden waarom de tekst hen aansprak. Daarna schetste Bart Van der Straeten, poëziespecialist van deUniversiteit Gent, een portret van Emile Verhaeren en zijn betekenis vandaag. Vervolgens werden de woorden versterkt met beelden in de film Le monde d’hier, een productie van Kevin D’heedene. Na afloop was er een boeiend gesprek met alle deelnemers en het publiek.
Dat er achter deze doorwrochte poëzie wel degelijk een mens van vlees en bloed zit, blijk ook uit de vuistdikke biografie. Daarin heeft de auteur het onder meer over zijn tijd aan dit college:
“Waar Verhaeren wel moeite mee heeft, is de ijzeren discipline die in dit toch zeer strenge college heerst. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Verhaeren er af en toe wordt berispt. Het verhaal gaat dat hij ooit voor straf opgesloten wordt in een lokaal bestemd om de weerspannelingen te laten afkoelen, terwijl ze er tientallen bladzijden straf schrijven… Uitzinnig van woede bij deze onverdiende sanctie opent Verhaeren het raam dat uitgeeft op het chemielokaal. Met alles wat hem in handen valt, tafel, stoelen, boeken, en zelfs inktpotten gooit hij naar de glazen instrumenten en richt er enorme schade aan…”
Zo zie je maar, beste leerlingen, dat enige zin voor rebellie vaak tot boeiende resultaten leidt.
Flickr photos from the album 2016-2017 Emile Verhaeren poëziefilm by Sint-Barbaracollege
