Een Pepper’s Ghost is een illusietechniek waarbij de illusie wordt gewekt dat iets semitransparant is. Het effect wordt al meer dan honderdvijftig jaar toegepast in het theater, maar komt ook veelvuldig voor in speelfilms en attracties. De eerste die met het principe van de truc kwam was Henry Dircks, maar zijn ontwerpen waren praktisch niet uitvoerbaar op toneel. John Henry Pepper, een Londense hoogleraar scheikunde, slaagde er in 1862 in om er een goed bruikbare versie van te maken.
De illusie
Het effect wordt bereikt door middel van een glasplaat die tussen de kijker en de scène geplaatst wordt in een hoek van 45 graden. Op een voor het publiek onzichtbare plek (vaak onder de vloer of achter een muur) wordt dan datgene geplaatst dat tevoorschijn moet worden gebracht. Wanneer dit belicht wordt zal een deel van het licht weerspiegelen in het glas terwijl een ander deel doorgelaten wordt. Hierdoor wordt het object half-doorzichtig en lijkt het dus op een geest. Het effect kan worden versterkt door de mate van licht die er wordt gebruikt en het zo donker mogelijk houden van de zijde waar de reflectie in het glas te zien zal zijn.
Toepassing in de klas
De leerlingen van 2MOWst. hebben op basis van de opgedane theoretisch kennis zelf een hologramprojector gemaakt en een bijhorende illusie die hetzelfde effect verduidelijkt.
Flickr photos from the album 2017-2018 Pepper's Ghost by Sint-Barbaracollege
