De cultuurweek werd ook dit jaar weer afgesloten met de kraker van formaat, waarin het 5de jaar (blauw) het opnam tegen hun grote broer het 6de (rood). Al om 8u25 werden de intenties van de 6de-jaars duidelijk toen ze de school langs de rode loper betraden. De 5de-jaars, die niet wouden onderdoen, deden dan maar (in hun gekende stijl) iets gelijkaardigs. Een veelbelovend begin van wat een prachtige dag zou worden.
Iedereen hunkerde naar de aftrap van de match, want ook tijdens de speeltijd bestookten de twee supporterslegioenen elkaar met gezangen. Om 12u05 werd alles in gereedheid gebracht met spandoeken waar tijdens de week hard aan gewerkt was, sjaals, vlaggen,.. Binnen een mum van tijd kleurde de speelplaats rood en blauw.
In een kolkende voetbalsfeer betraden de rood- en blauwhemden het veld waarna de wedstrijd op gang werd gefloten door Dhr De Wandele (die een voortreffelijke partij floot). Vanaf minuut één waren de bedoelingen van het 6de jaar duidelijk: scoren. De 5de-jaars hadden het bij momenten moeilijk om het tempo te volgen. De 6de-jaars kregen in het openingskwartier genoeg kansen met Daan Hemeryck en Frederik Pieters aan het kanon, maar de keeper stond pal. Tot 10 minuten voor het einde van de eerste helft Benoit Vermeer het rode legioen in extase bracht, met een prachtig en verdiend doelpunt vanuit een scherpe hoek. Er volgde een delirium van spelers, supporters en zelfs de meeste leerkrachten. In minuut 25 noteerden we nog dat de 5des voor het eerst op de helft van het 6de kwamen. Zonder succes.
Tijdens de rust werden beide teams tactisch bijgeschaafd door hun coaches. Arthur Coucke ontfermde zich over zijn rode manschappen en ook de voetbalgoeroe Nessim Gasana probeerde zijn team te verrijken met tactische richtlijnen.
In de tweede helft schaarden beide supporterslegioenen zich nog eens achter hun ploeg. Het spelbeeld veranderde echter niet na de rust. Rood was op zoek naar de verlossende twee-nul en bij blauw was het alle hens aan dek wanneer de roden een versnelling hoger plaatsten. Dit kon niet blijven duren en jawel, een kwartier voor tijd fusilleerde de mee opgerukte Frederik Creemers de keeper met een lage schuiver in de rechter benedenhoek. Er was nog enige opschudding of de bal de lijn gepasseerd was, maar de “goalline technology” verklaarde het doelpunt geldig. Twee tegen nul dus, een nieuw feest barstte los en Joseph Bogaert, die intussen in slaap was gevallen, schoot wakker. Wie dacht dat de 6des de match rustig gingen uitspelen had het mis, want 10 minuten voor tijd zette capi Louis Lemaitre met een listig balletje Benoit Vermeer alleen voor de keeper. Het nummer 10 dikte de score nog aan en legde de eindstand vast.
Na het laatste fluitsignaal volgden uitzinnige taferelen in het rode vak, waar een heus volksfeest plaatsvond. Hoe groot de euforie bij de 6de-jaars was, zo groot was het verdriet bij de 5de-jaars. Gelukkig konden zij rekenen op de solidariteit van de 6de-jaars, want voor de match had de goedwillige retorica zakdoeken uitgedeeld aan de 5des.
De 5de-jaars krijgen volgend jaar nog een kans op eerherstel, al zal dit niet zo makkelijk worden na deze blamage. De 6des gingen dus voor het 2de jaar op rij lopen met de overwinning, een unicum in de geschiedenis van het Sint-Barbaracollege. Achteraf volgde nog een uitgebreid feest in hét stamcafé van de 6des: De Ploeg. Omwille van een incident in ditzelfde café mag het niet langer het stamcafé van de 5des & 6des genoemd worden (nvdr). Voor één dag kleurde het Sint-Barbaracollege volledig rood.
Flickr photos from the album 2016-2017 Voetbal 56 by Sint-Barbaracollege
